Door m’n job kom ik vaak professioneel in contact met Bekende Vlamingen. Ik adviseer hen altijd om zich bewust te zijn van hun publieke rol. Wat ze op het scherm doen, heeft een impact op wat mensen over hen denken. Dat hoeft niet altijd de realiteit te zijn. Maar omdat perceptie alles te maken heeft met imagovorming, is in dit geval perceptie de realiteit.
Maar daar houdt het niet bij op. Ook wanneer ze niet op het scherm zijn, heeft wat ze doen een impact op hun imago. Een BV die op restaurant met oudejaar foie gras verobert geeft te kennen zich niet achter het gedachtengoed van Gaia te scharen. Een BV die foutparkeert op de zeedijk, laat blijken dat verkeersregels niet belangrijk zijn. BV’s zijn als een leeg blad, maar alles wat ze doen wordt op dat blad geschreven en stilaan gaat het publiek hen lezen als een boek.
Ik ben dan wel geen BV, maar sinds ik met deze blog begonnen ben sta ik in de vitrine. Er passeert volk voorbij de etalage – bekenden maar vooral ook veel onbekenden – en die zien me daar staan. De ene vindt me zus de andere vindt me zo. Ik monitor een aantal blogs en izo kan ik me stilaan een beeld vormen van die mensen, hoewel ik de meesten nog nooit heb ontmoet.
Ik lig niet wakker over het beeld dat men zich over mij vormt, ik ben me wel bewust van het feit dat het gebeurt. Uiteraard wik en weeg je dan. Wat vertel je wel, en wat niet.
Maar om het met Carla Muysnondt te zeggen … wie toont hier echt het achterste van zijn tong ?
Geef een reactie