Vandaag 41 geworden. No worry, ik ben geen dramaqueen die een crisis had op z’n dertigste en opnieuw op z’n veertigste. Maar een nuchtere geest als ik stelt dan vast dat statistisch gezien ik over de helft van mijn actieve leven ben.
Het moeilijkste in dat leven is kiezen. Ik heb een toffe job, fijne familie en een heerlijk potje dat op mijn dekseltje past. Maar dan is er al de rest …. Waar gaan we dit jaar op reis ? India misschien of zoals al lang gepland terug naar New York ?Of toch maar met de wagen naar Italië (via Frankrijk) ? Ik heb al drie niet te missen films gemist dit jaar en haal ik dat nog in. En de online boekhandel heeft een goeie klant aan mij. Er ligt een lijstje van restaurants die ik graag asap wil leren kennen, maar de privé agenda staat behoorlijk vol.
Ik wil niet kiezen maar alles heel intens meemaken. Dat boek voelen nazinderen, die film je laten beklijven, fier zijn op de ontdekking van dat nieuwe restaurant. Dan snap ik Pieter niet die zegt dat hij sowieso een multifocus nodig heeft. Tegelijk tv-kijken, lezen en/of internetten. Een boek lezen vreet teveel focus, vindt hij.
Wat is er dan erger ? Moeten kiezen (hoe moeilijk dat ook is) maar er intens voor gaan en lichtelijk gefrustreerd zijn om wat je niet koos ? Of alles doen, maar de intensiteit missen ?
Hoedanook, vandaag wordt er voor m’n verjaardag heerlijk Italiaans gekookt. Dat is één keuze minder die ik moet maken.
Geef een reactie