Moeder, waarom leven wij ? Het is niet de vraag die ik me dagelijks stel. Ik stel ze niet. Maar af en toe maak je gewoon de balans van je leven. Zomaar, midden in dat leven; of aan het eind ervan wanneer het aan je voorbijglijdt.
Mensen hebben de behoefte om een stempel te zetten op het leven na hun leven. Voor een carrière of het geld, hoef je het niet te doen, zei een vriend me onlangs. Kinderen krijgen is daarom zowat het hoogste goed op aarde. Het geeft zin aan je leven. Het moet een goed gevoel zijn om bij afscheid te realiseren dat een deel van jezelf blijft voortleven.
Het ziet er naar uit dat ik zonder kinderen deze wereld zal verlaten. Of ik daar triest om ben ? Ik zie graag kinderen, schiet er goed mee op maar het zit nu eenmaal in de aard van de natuur dat ik geen biologische vader zal worden.
Ik hoor wel eens vaker dat wie geen kinderen krijgt / kan krijgen er voor gaat om zich op een andere manier onsterfelijk te maken. Misschien is het een compensatie, maar niks zal het moeder- of vadergevoel kunnen vervangen.
Geef een reactie