Ik werkte vandaag nog aan een perstekst voor Eén waarin ik het wil hebben over hoe belangrijk ik het vind dat echte, oprechte emoties aan bod komen op televisie. Eén moet ruimte bieden om alle emoties aan bod te laten komen en daarnaast een kader bieden om met die emoties om te gaan. Later meer daarover.
Het viel me vandaag op hoe goed een jong medium als bloggen daarmee omgaat. Hier worden veel nieuwsjes & roddels verteld, veel zever verkocht, gelukkige momenten gedeeld, … maar weet men ook met verdriet om te gaan.
Categorieën:media & democracy
Jean Philip De Tender 
Ja, had ik ook al gelezen, David Boschmans. Ik denk er aan (eerder: ik speel met de gedachte) van nog eens aan Mieke Van Hecke te bloggen over ‘diversiteit’ of haar doelgroepenbeleid. Niet dat ik pretenties heb, o neen, gewoon mijn stemmetje van beginnend bloggertje even laten ‘aanslaan’. Hoe je diversiteit van nature aantreft in de blogosfeer, dat je dat helemaal niet hoeft te forceren.
Deze inleiding, zomaar wat getwitter om het woord ‘zever’ niet nog eens te gebruiken, om u te zeggen dat ik zeer nieuwsgierig uitkijk naar uw persbericht over uw plannen met Eén. Met wensen voor succes en de groeten van één van uw consumenten.
O ja, uw kernwoord ‘emoties’! Ook in mijn vak van literatuurleraar (en ook taalleraar) is daar veel om te doen: hoe jongeren door het lezen van fictie hun emotionele intelligentie kunnen verhogen of hoe ze die via deze weg kunnen ‘aankweken’…