Het was bijna een blogloze week. Ben vooral bezig met de start van het nieuwe tv-seizoen en zat twee dagen in Edingburgh voor het MediaGuardian Television Festival. Ik had de laptop mee, maar heb die niet opengeklapt. Bewust. Afkicken van het bijna 365/7/24 mailen. Ik heb in de plaats daarvan vooral gekletst met Canvas-collega Jan.
MGTF was interessant. Het is de local gathering van omroepen, producenten en tv-makers van de niet digitale nationale Britse zenders. Iedereen van BBC tot en met Five was vertegenwoordigd. Ik ging er nu voor de tweede keer heen. Ga er graag heen omdat je met een koffer vol inzichten naar huis komt.
De gesprekken in de wandelgangen en zelfs in de debatten en lezingen gingen vooral over de crisis die de Britse televisie momenteel doormaakt door de talrijke schandalen. Zoveel schandalen dat je ze grosso modoin twee categorieën kan in delen.
Enerzijds zijn er de schandalen rond de valse telefoonspelletjes. Kijkers die ettelijke ponden betalen om deel te nemen aan een spelletje dat vooraf is opgenomen. Of een jeugdige winnaar van Blue Peter die achteraf een toevallige passant bleek te zijn.
Anderzijds de verhalen die nep bleken te zijn. Zoals een aankondigingspotje op de persconferentie van BBC One die lijkt te insuneren dat Queen Elizabeth II boos opstapte tijdens de fotosessie van Annie Leibovitz. Niks van, liet het Britse koningshuis weten. De beelden werden in omgekeerde volgorde gemonteerd.
De Britten deden vooral aan zelfkastijding. Deels terecht, maar deels ook ten onrechte. Zo bleek Gordon Ramsey bij het vissen de vissen waarmee hij trots poseerde niet zelf te hebben gevangen. Channel Four heeft zich hiervoor uitgebreid moeten verontschuldigen.
Ik ben een vurig voorstaander van (opr)echte verhalen en (opr)echte emoties op televisie, maar de visvangst van Ramsey op één hoop gooien met het financieel geklooi rond de belspelletjes is overdreven.
Alle omroepen doen nu heel erg hun best om de public trust te herstellen. Omroepen en publieke omroepen in het bijzonder moeten een transparente relatie hebben met hun kijker. Ook VRT is als een glazen huis. Laat er een speld vallen en iemand heeft het wel gezien of gehoord. Terecht, vind ik, maar laten we niet in Britse paranoia vervallen
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie