JEAN PHILIP DE TENDER

everything is a story

madeleine mccann

Zaterdag, twee weken geleden, zat ik op het MediaGuardian Edinburgh International Television Festival, op de eerste rij voor het interview met Gerry McCann. Hij was speciaal overgekomen uit Portugal om de pers zijn visie te geven op de media-aandacht rond de verdwijning van zijn dochter Madeleine.

Gerry and Kate McCann’s tireless campaign to find their daughter Madeleine has been a media phenomenon this year. Gerry McCann is convinced that the power of television and our 24 hour news culture is vital to their search and will discuss how he thinks other people in similarly unthinkable situations could use the power of the media to their advantage. Gerry McCann will be interviewed by Lucy Crystal, BBC Newsnight.

… could use the power of the media in their advantage ! Het zinnetje klinkt dubbelzinnig in het huidige perspectief dat de moeder misschien wel verantwoordelijk is voor de dood van haar dochtertje. Eerder kwam de gedachte al bij me op … wat als ?

Ik probeer me te reconstrueren wat er die avond moet gebeurd zijn en wat er door hun hoofden spookte op het ogenblik dat … Een ongelukje, dochter om het leven, … en dan even rationeel nadenken.

Gerry McCann zat daar voor een paar honderd journalisten. Zichzelf te wezen. Met zijn eigenste visie op de aanpak van de media. Maar vanuit een bescheiden houding.

Eén vraag van Lucy Crystal bleef me bij. Will the twins (de twee andere kinderen van de McCann-familie) cope with it ? Gerry antwoordde dat hij hoopte weldra naar Engeland terug te keren om hen verder een zo gewoon mogelijke jeugd te geven. Was dat het motief om alles te verzwijgen ? Om alle sporen te wissen ? Zijn andere dochters een toekomst geven ?

Gerry zei zelf dat hij als chirurg was used to handle stressfull situations. Not to show any emotions at all.

Een wrang gevoel hou ik er aan over. De media is er blindelings ingetrapt.

everyone and everything is a story

september 7, 2007

media, media & democracy

9 reacties op “madeleine mccann”

Ake

september 7, 2007 at 11:09 pm

Heb je hen al veroordeeld in gedachten dan? De media veranderde zijn koers en hup, daar geen de verdachtmakingen…

‘To use the media in their advantage’, naar mijn mening gebruikt de media enkel de burger… You cannot control it.

Wrang is het inderdaad, maar ik weiger te (ver)oordelen met de media middelen die me ter beschikking staan…

Beantwoorden
vallalar

september 8, 2007 at 6:37 am

Ik ben inderdaad ook geschrokken door de eerste gedachtenflitsen in mijn hoofd, na het horen van deze berichten. Misschien een goede verwittiging om kritisch mijn tenen gekromd te houden.

Beantwoorden
ikwilgeenusername

september 8, 2007 at 5:10 pm

Inderdaad. Anderzijds zou het mij niet verwonderen moest de moeder het effectief gedaan hebben. Onbewust. Ze weet dat ze het gedaan heeft, maar wil het niet geloven en daarom gaat ze geloven in haar eigen verzinsels?

Beantwoorden
sandrissimo

september 8, 2007 at 8:15 pm

Misschien had de kleine Madeleine gewoon een bloedneus, misschien is ze gevallen en had ze een tand door haar lip, ik heb ondertussen grote kinderen, maar die zijn ooit ook klein geweest. In die tijd zouden ze hier hoogst waarschijnlijk ook wel bloedsporen gevonden hebben hoor!
Dat bewijst toch niet dat de ouders iets met de verdwijning te maken zouden hebben?

Beantwoorden
Ilse

september 9, 2007 at 9:52 pm

Ik kan me voorstellen dat ook de ouders van Julie en Melissa, en van An en Eefje ooit als verdachten zijn beschouwd door de politie…
Ik oordeel liever niet te snel.

Beantwoorden
Imke Dielen

september 10, 2007 at 9:23 am

Al te vaak heb al mogen zien welke leugens de media naar voor schuift door een paar gefrustreerde journalisten die te weinig info krijgen naar hun zin. Hopelijk vindt de politie ooit wat er echt gebeurt is. En zolang de politie en de ouders samen niet met het uiteindelijke verhaal naar buiten komen, geloof ik van de media geen woord.

Beantwoorden
Rogier

september 10, 2007 at 2:40 pm

Het is niet de Media, het zijn de mensen. De media heeft zich licht kritisch opgesteld en is vervolgens de ouders tegemoet gekomen bij hun zoektocht naar hun verdwenen dochter. Dit was de meest normale houding die men tegenover de lezers kon aannemen. Het echte verhaal zit er nu aan te komen. Ik heb jarenlang met een
sociopate geleefd, die vrouw wist perfect hoe ze een geloofwaardig verhaal moest vertellen, hoe ze alle sentimenten kon bespelen. Zelfs als men keihard kan aantonen waar het hier echt om gaat zullen massa’s mensen in de onschuld van de ouders blijven geloven. Waarom? mensen kunnen zeer moeilijk aanvaarden en toegeven dat ze bij de neus zijn genomen. De verdachtmakingen naar de politie toe zijn nu al bezig, het onderzoek was niet goed, om het even wat. De verontschuldigingen in geval van liggen ook al klaar en daarna komen de psychologen en therapeuten. De volgende stap is dan een lang al dan niet zielig verhaal dat dan duur door de media betaald wordt, mogelijk zelfs een film. Mea culpa en alles is vergeven. Mooi om te geloven, spijtig maar zulke mensen bestaan en kunnen niet behahandeld worden, het is een kwaad dat blijft en moeilijk te aanvaarden.

Rogier

Beantwoorden
Alain

september 16, 2007 at 12:41 am

De media heeft enkel en alleen de doelstelling om te verkopen en al de rest dient daar maar voor. Ook het nieuws moet tegenwoordig verkopen en dus gaan ze er gemakkelijk over.

Beantwoorden
Niet

september 19, 2007 at 7:26 pm

Heeft iemand van jullie ooit voor de media gewerkt ? Dat is misschien wel een vereiste om te kunnen praten over hoe het er in de mediawereld aan toe gaat en waarom journalisten schrijven wat ze schrijven. Ik vind het namelijk wel erg makkelijk om alles – het menselijke gedrag en eigen fouten – in de schoenen van De Media te schuiven. Het is natuurlijk wel een feit dat er in elke sector mensen van allerlei slag en misschien niet allen even competent, werken.

Beantwoorden