Na verloop van tijd krijgt alles & iedereen de status die het verdient. Neem nu Nicole & Hugo. Ze werden lange tijd niet au serieux genomen, maar sinds Zo is er maar Eén zitten ze op een ereplaats. Niet dat ze nu als het summum onder de Vlaamse muzikanten worden beschouwd, maar wel dat ze een terecht zitje kunnen opeisen in de (populaire) cultuur. Dat geldt net zo goed voor Marva, Pas de Deux als straks Eddy Wally.
Neil Diamond zit in diezelfde lift. Onlangs nog met een concertreeks in Europa. Ik had nauwelijks nog iets van hem gehoord sinds de lagere school. Ik zat op een katholieke school en het was vaste prik dat de leerlingen om beurt voor de muziek in de eucharistieviering moesten zorgen. Jonathan Livingston Seagull, de muziek van Diamond naar de gelijknamige film, behoorde daarbij tot de succesalbums, samen met Cat Stevens Morning has broken.
Onvoorstelbaar, alle beelden die nu door mijn hoofd flitsen … Hoe zou het nu zijn met Patrick Kimpe en Geert Carbonez ?
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie