JEAN PHILIP DE TENDER

Ik was als kind geen boekenwurm. Ik hield van boeken, kwam graag in de bibliotheek en las, maar met mate. Het is pas later dat ik meer ben gaan lezen. En hou ouder ik word, hoe gretiger ik ben. Mijn leven is goedgevuld en dat laat soms weinig tijd om te lezen, maar het moet. Het is als zuurstof. Zonder kan ik niet meer. Ik doe m’n werk zoveel beter als ik lees. Creatief zijn, managen, omgaan met mensen, … tal van boeken hebben me het gegeven.

Om dezelfde redenen vind ik ook taal belangrijk. Je diepste ik laat zich voelen in alles wat je zegt en schrijft. Ik ben ervan overtuigd dat goeie managers een gevoel voor taal hebben en er op de juiste manier kunnen mee omgaan. Ik schrijf graag. Mijn blog brengt me tot rust. Ik kan mijn gedachten ordenen en proberen een stukje van mezelf aan jou te geven. Hoewel ik (nu) nog grenzen zet op wat ik schrijf. Het is wat ik ben.

Als kind stond ik wel graag voor de klas. Een gedicht brengen, een voordracht geven, … ’t Was de kick van het moment, maar ook de voldoening iets verteld te hebben. Vandaag in m’n job sta ik vaak voor de klas. Ik ben me zeer goed bewust van dat moment en kies mijn woorden, de beelden die ik gebruik in een presentatie, de toon die aansla, … zorgvuldig. Maar het is mijn volle ik en het geeft zo’n voldoening als er een band is met die andere(n).

Lezen, schrijven, presenteren, … dat is communiceren. Me is We.