JEAN PHILIP DE TENDER

everything is a story

voorbij de grens

Ik schijf op deze blog niet zo vaak over Eén of VTM. Deze pagina’s zijn mijn privé-speeltuin en geen verlengde van de VRT-persdienst. Maar voor Voorbij de grens maak ik graag een uitzondering. Het is must see televisie. Als televisie een machtig medium is, dan wil ik hier gretig misbruik van maken.

Mijn moeder is invalide. Geboren met een lam been en een zware scoliose. Ik heb het nooit anders geweten, dus zag ik mijn moeder ook nooit als een invalide. Ze was streng en zorgzaam voor me en gaf me – hoewel ze er alleen voor stond sinds mijn vader overleed toen ik amper drie was – een correcte opvoeding. Haar been en die rug, daar had ik amper oog voor. Ze was er niet minder streng om.

Toen ze wat ouder werd vervoerde ik haar vaker in een rolwagen. Dan sta je pal achter zo’n wagentje en kijk je recht in het gezichtsveld van de voorbijgangers. Steevast die blik van ‘och zie’, ‘zie daar’, … en onbekenden die LUIDER spraken. Alsof ze een kind was, of geestelijk gestoord.

Ik heb daar mee leren leven. Maar mijn moeder niet. Ook vandaag niet, nu ze 71 is. Felrode lippen en even felrood haar.

Toen ik drie jaar geleden in Cannes Beyond boundaries zag, wist ik meteen dat ik dat programma op Eén wilde. Alleen de (toenmalige) directie nog overtuigen, want ook die wisten niet goed hoe we hier moesten mee omgaan. Is het wel gepast dat we tien minder validen een trektocht door Nicaragua laten maken ? Dat we hun fysieke en psychische grenzen aftasten ? Heel veel redenen om het niet te doen. Het potentieel verwijt van de pers dat we de voyeuristische tour opgaan …

Helemaal akkoord. Maar laat die mensen nu gewoon zelf aan het woord ….

Voorbij de grens, maandag op Eén.

everyone and everything is a story

augustus 31, 2008

beyond boundaries, Eén, voorbij de grens

17 reacties op “voorbij de grens”

janien

september 3, 2008 at 9:37 pm

Ik word stil van jouw verhaal. Ik weet niet goed wat ik wil zeggen nu. Ik voel bewondering voor jou, dat je hier uit de intimiteit van je privé spreekt – helder en duidelijk, met tederheid. Ik voel bewondering voor je moeder als sterke vrouw. Ontroering. En televisie klinkt ineens anders. En jouw nieuwe programma krijgt door je ‘kadering’, door zijn ‘history’ nog meer diepgang, meer betekenis, meer emotie, nog meer ‘betrokkenheid’.

Op Radio 1 had ik al twee van je ‘kandidaten’ aan het woord gehoord: de jonge vrouw met de verlamming als gevolg van een epidurale en de jongeman die iets aan zijn ogen had. Ik vond het toen al zo’n sterke getuigenissen dat ik er mijn moeder over verteld had. Dat ik dat geweldig vond dat die mensen een tv-programma kregen. Dat ze zo moedig waren om mee te doen.

Was het maandag? Ik heb niet gekeken, ik bracht mijn moeder naar het ziekenhuis. Volgende maandag wil ik kijken.

Beantwoorden
janien

september 3, 2008 at 10:31 pm

Net de kritiek op maandag gelezen. Op Cutting Edge. Koud. ‘Emo-tv’, ‘kokhalsneigingen’, ‘allesbehalve vernieuwend’, en in de eindalinea snel ‘best respect voor de 10 deelnemers’, maar ‘benieuwd naar het vervolg zijn enkel hun familie en vrienden’. Ja, Benjamin Van Wijnendaele?

Waarin zou zo’n programma ‘vernieuwend’ moeten zijn, vraag ik me af. Maar ik heb geen recht van spreken hier en nu. Ik heb niet kunnen kijken. Dat de Gouden Uil dringend aan renovatie toe is na die jaren, ook in zijn presentatie op tv, dat vind ik ook, maar dit programma zoals jij het beschrijft?!

Beantwoorden
detender

september 4, 2008 at 2:09 pm

Kijken maandag, Janien. En gewoon voor jezelf oordelen.

Beantwoorden
Scherptediepte

september 7, 2008 at 2:33 pm

Beste Detender,

Ik keek vandaag, op bezoek bij mijn ouders, naar “Voorbij de grens” (lang leve Net Gemist want maandag nog op vakantie). Ik was positief verrast van de eerste uitzending na jaren Peking Express, Expeditie Robinson, Het leven zoals het is en al die andere reality rotzooi waar ik in tegenstelling tot het mainstream televisie kijkend Vlaanderen maar rond heen tracht te zappen, op zoek naar iets met wat inhoud.

Zelf werk ik ook in de branche, en een hele aflevering lang dacht ik:
“Verdomme, hier had ik bij willen zijn! Dit programma had ik ook willen maken.”

Proficiat aan de programma makers, aan de camera ploeg en de monteurs. Ik zal zeker nog kijken.

Beantwoorden
linda

september 26, 2008 at 4:55 pm

ik heb al iedere aflevering gekeken, en besef hoe blij we moeten zijn als we geen handicap hebben, deze 10 mensen doen me steeds verder nadenken

Beantwoorden
linda

september 26, 2008 at 4:58 pm

hoedje af voor deze mensen en dat er maar niemand meer klaagt van ik heb hier of daar pijn, dan zal ik ze naar de site van voorbij de grens sturen,

mensen een hele dikke proficiat en ook voor de makers van het programma

Beantwoorden
Dewaele Monica

oktober 1, 2008 at 10:58 pm

Ik vond het Tof om naar te kijken het is zeker zo spannend als peking exspress,en robinson,maar voor deze mensen een voor een mijn petje af echt waar .Ik kijk er al naar uit om het volgende te zien ,heb ze buiten de eerste aflevering allemaal opgenomen.zo moedige mensen.heb al vanalles verzameld,wat in de boekjes staat en fotos gekopieert en alles opgeslagen in mijn pc.echt heb veel respekt voor hen.
ook voor lieve, en de camera ploeg chapoo nog veel succes
Monica,

Beantwoorden
Tanja

oktober 13, 2008 at 4:00 pm

Het programma is gewoon eens iets waar je met bewondering naar kan kijken. Bij heel veel van de reality programma’s begin je nog maar te kijken en je wil wel al eens iets anders doen. Maar hier start je met ernaar te kijken en wil geen seconde missen. Chapeau voor elke deelnemer aan het programma. Ik ben nu wel volledig mobiel en weet niet of ik de kracht zou hebben om dit te doen. Het moet loodzwaar zijn geweest. Proficiat aan iedereen. Zo een inzet daar kunnen heel veel mensen nog veel van leren, om niet altijd te denken dat je niets meer kan of wil, kijk dan eens naar die mensen waar ze de wilskracht blijven halen.
Jullie zijn allemaal gewoon super.

Beantwoorden
Daisy

oktober 14, 2008 at 9:13 am

drie jaar heb ik gewerkt bij mensen met een beperking en steeds probeer je de omgeving erin te betrekken en hen duidelijk te maken dat ook zij mensen zijn, mensen met gevoelens, mensen met verlangens. Het is niet gemakkelijk om als buitenstaander niet te willen helpen maar hopelijk werd met dit programma duidelijk gemaakt dat ze wel hulp zullen vragen indien ze het nodig hebben, dat ze niet willen bekeken worden als “weet-ik-veel-wat” en vooral dat ze geen medelijden willen. Hoe deze en vele anderen aan hun beperking komen kan iedereen overkomen en is misschien wel iets waar mensen meer moeten bij stilstaan. de aflevering waar ze naar de cowboys gingen kijken, terwijl vincent nog maar pas van een paard was gevallen en waar ze de reactie op gaven dat ze door zoiets een val kunnen maken en in hun positie terecht kunnen komen. Moesten dat maar meerdere mensen doen!

Beantwoorden
inez dirix

oktober 15, 2008 at 11:50 am

Wat een fantastische reeks!!! Vond het spijtig dat het gedaan was gisteren. Heb regelm een traantje gelaten! Zo sterke mensen, zo echt, zo puur… Mijn kinderen (12 en 13j, 2 jongens) hebben elke aflevering meegekeken en waren echt onder de indruk. Zien hoe positief Sam in het leven staat ondanks zijn beperkingen, zien hoe een mooie man Henk is(je vergeet dat hij in een rolstoel zit), zien hoe Sven en Anita nog bezig zijn met verwerken en aanvaarden… De verhalen van elke deelnemer hebben op mij en mijn 2 jongens een diepe indruk nagelaten en wij gaan zeker het boek kopen!!! Dit zou door veel leerkrachten op school kunnen gebruikt worden (vb in lessen godsd en zedenleer) om de jongeren te leren over “anders zijn”, omgaan met beperkingen in je leven, relativeren, functioneren in groep enz…Mss kan dit uitgebracht worden op dvd?…

Beantwoorden
hanne

oktober 18, 2008 at 9:48 am

ik heb de progammas gezien en het was schitterend vooral dat er een paar mensen terug konden lopen

Beantwoorden
seropositief « detender@media

januari 20, 2009 at 10:50 pm

[…] me and I’m all ear. Respect ! Er is een reden waarom ik vind dat Eén een Doodgraag leven of Voorbij de grens moet […]

Beantwoorden
Tamara

oktober 7, 2009 at 6:07 pm

Ook ik heb de serie met veel bewondering, respect en emoties bekeken. Zelf heeft mijn vader het afgelopen jaar 9 operaties moeten doorstaan waarbij uiteindelijk beide onderbenen zijn geamputeerd. Om hem kracht te geven dit te verwerken zal ik zeker het prachtige fotoboek van Voorbij De Grens voor hem bestellen. Maar een dvd van dit prachtige programma zou ook echt fantastisch zijn..

Lieve groet,
Tamara

Beantwoorden
1. detender
  
  oktober 9, 2009 at 8:41 pm
  
  @Tamara Is een schitterend boek. Er waren plannen om de DVD uit te brengen, maar het bleef bij plannen.
  
  Beantwoorden
kaylee

november 18, 2009 at 12:36 pm

halo,

ik heb een vraag.
is deze serie ook op dvd uitgebracht?

groeten kayle

Beantwoorden
detender

november 18, 2009 at 8:19 pm

@kaylee Neen, de serie is niet op dvd uitgebracht. De vraag is relatief groot, maar dat op dit ogenblik nog doen is minder evident. We plannen bij Eén bij gelegenheid wel een heruitzending. Hou de pers in het oog.

Beantwoorden
Ralf

februari 28, 2010 at 3:49 pm

Heel ambetant boek: telkens je het aan iemand uitleent, ben je het kwijt. Logisch: dit verhaal is boeiend voor iedereen. het wordt hoog tijd dat ze de serie weer eens uitzenden. En het boek gewoon in afleveringen in de krant afdrukken: veel interessanter dan al die zwartgallige nieuwsitems waarmee journalisten trachten te boeien.

Beantwoorden