“Thomas VDS is zijn parker kwijt” stond er op zijn Facebook. En ik kende dat gevoel. Als was de laatste keer twintig, zoniet dertig jaar geleden. Velen zullen het horen donderen in Keulen, maar diegenen die hun eerste of plechtige communie deden in de jaren ’70 hebben er meer dan één als geschenk gekregen. Een parker was geen bic.
Ik vrees dat de parker zijn tijd heeft gehad en dat de bic het digitale tijdperk zal overleven. Zo zie je maar dat merken geen eeuwige waarde hebben. Michelin heeft veel meer met restaurants dan met banden te maken.
Geef een reactie