Gilbert and George stellen sinds deze week tentoon in de Brusselse galerij Baronian Francey. Het Journaal bracht laatavond een reportage over het bezoek van de heren aan hun tentoonstelling. Ik vond hun filosofische boodschap boeiend maar De Standaard sprak ’s anderendaags van ouwehoeren. Zelf vind ik ze een bijzonder stel, met mooi werk.
Toevallig bleef ik deze week in de Taschen-winkel ook hangen bij het werk van Pierre et Gilles. Ik was als jonge twintiger gefascineerd door hun foto’s. Hun erotische interpretatie van de religieuze bidprentjes was tegelijk vernieuwend en opwindend. Minder opgezweept was het werk van de heren Mcdermott & Mccough die in hun New Yorks appartement leefden als een 19de eeuws stel. Hun werk leerde ik via fotograaf Wouter Deruytter rond dezelde periode kennen.
Vreemd, dacht ik deze week, dat de enige kunstenaars die onder één naam een duobaan delen, homo zijn. Ik heb er geen verklaring voor. Is het omdat mannen altijd op de voorgrond willen staan ? Omdat dandy’s om aandacht schreeuwen ? Volgens Martin die deze week in Komen Eten kookte voor zijn Alain is het wellicht omdat homo’s creatiever zijn. Dat zou dan creativiteit in het quadraat zijn.
Ik geloof er de ballen van, maar dat leg ik dan wel eens uit wanneer ik het boek The Element van Ken Robertson uit heb.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie