Herman Konings vroeg een aantal gastauteurs om een bijdrage te leveren aan zijn nieuwste boek “Latte Macchiato”. Onder hen : Bernard Lahousse van Foodpairing, Nick De Mey van Board of Innovation, Maarten Leyts & Filip Lemaitre van Trendwolves, Vincent Fierens van Nike en mezelf.
Mijn bijdrage lees je hier :
THE MEDIUM IS NOT THE MESSAGE
In this volatile business of ours, we can ill afford to rest on our laurels, even to pause in retrospect. Times and conditions change so rapidly that we must keep our aim constantly focused on the future.
– Walt Disney
Walt Disney – de geestelijke vader van Mickey Mouse, weet je wel – overleed in 1966. Walt was dan wel de koning van de magie, het zou nog drie jaar duren vooraleer een mens voor het eerst een voet op de maan zou zetten. Ik was te jong om het mee te maken, maar ik heb de beelden van die landing nadien wel vaak gezien. Vreemd genoeg associeer is dat beeld heel erg met het beeld van het stereotype Amerikaanse gezin dat voor een grote televisiekast naar zwart-wit beelden kijkt.
De wereld kwam toen nog de huiskamer binnen via twee kabels. Eén kabel diende om te bellen, de andere om televisie te kijken. Verder hadden die kabels niets met mekaar te maken. Probeer vandaag aan een kleuter maar eens uit te leggen waarom de telefoon thuis aan een draad hangt, terwijl bellen in de auto zonder zo’n zelfde draad gebeurt.
Walt Disney leefde in een wereld zonder internet, wifi, iPhone, Blackberry of zelfs laptop. Hij haalde de kracht van zijn magie in de eerste plaats uit sterke verhalen en niet uit geniale technieken. Hij liet zich omringen door imagineers en dat maakte hem tot een visionair en zijn studio tot een imperium. Een imagineer slaagt erin om creatieve verbeelding te combineren met technische know how.
Men stelt me vaak de vraag wat de toekomst van televisie is, of van media in het algemeen. Digitaal of analoog ? Met of zonder rode knop ? Lineair of uitgesteld ? … Om eerlijk te zijn, het maakt me niks uit. We zijn al lang de tijd voorbij dat er eerst iets werd uitgevonden en dat het dan een bestemming kreeg. De post werkte perfect, de noodzaak om te kunnen faxen was er niet. Maar omdat iemand de telefoon uitvond, was het logisch dat je op termijn niet alleen stem maar ook papier via die draad zou kunnen transponeren. Vandaag vinden ingenieurs een antwoord op om het eender welke vraag. Het “blauwe brein” wordt ei zo na een echt menselijk brein.
Vandaag wordt technologisch alles mogelijk. En toch ligt daar niet het antwoord in wat de mediatoekomst zal zijn. De basis van alles blijft de creatieve verbeelding of storytelling. Sinds ik bij Eén aan de slag ben en zeker van zodra ik daar wat in de pap te brokken had, heb ik sterk de nadruk gelegd op het verhalende. Programmamakers maken geen televisie maar brengen verhalen. Wat Eén betreft : echte verhalen, met echte mensen en echte emoties. Authenticiteit dragen we daarom hoog in het vaandel. Eén doet het bijzonder goed als openbare omroep. En dat heeft alles te maken met die authentieke verhalen. Vlakke schermen of een High Definition-aanbod zitten daar voor niks tussen.
Sindsdien is storytelling mijn dada geworden en speur ik naar storytelling in alles. De manier waarop Benetton met fotograaf Oliviero Toscani reclame maakte. De manier waarop Jamie Oliver kookt. De manier waarop Steve Jobs zijn Apple-producten ontwerpt of de boodschap die Damien Hirst met The Skull brengt. Net zo goed de bedrijfsfilosofie van Ikea, Ryanair of Virgin. Ze vertellen verhalen. Niet dat we elk verhaal klakkeloos moeten geloven. Authenticiteit is een buzzword in marketing geworden, maar met authenticiteit mag je niet sollen.
Ik ben er van overtuigd dat iedereen een verhaal is. Dat alles een verhaal is. En dat er in iedereen en alles een verhaal schuilt. Zoek die verhalen en je zal het bredere plaatje begrijpen.
De woorden “elf september” hebben een inconische betekenis gekregen. Het beeld van de twee World Trade Towers die instorten evenzeer. En toch werden op dat eigenste ogenblik andere verhalen verteld. Zoals het bijna idyllische plaatje “View from Brooklyn” dat Magnum-fotograaf Thomas Hoepker nam op weg naar de plaats van de ramp. Zoom in bovenaan of anderaan de foto en het lijkt alsof je in twee verschillende werelden zit. Toch denk ik dat die jongeren net zo onthutst zijn als de rest van de wereld.
Ik weet niet of Walt Disney het boek “Understanding media” las dat Marshall McLuhan in 1964 publiceerde. The medium is the message, stelt hij daarin. Het medium heeft een even grote, zoniet grotere impact op de maatschappij als de boodschap die daarin verteld wordt. Dat boek heeft een grote impact op me gehad als programmamaker, maar vandaag neem ik daar enigszins afstand van. Uiteraard bepaalt het medium mee de vorm, maar dat verandert niks aan de boodschap.
De erven van Walt Disney maken vandaag op een andere manier animatiefilms en bouwen pretparken met andere inzichten. Toch ligt de boodschap niet in het driedimensionele of in de hoogte van de roetsjbaan. Zonder een sterke figuur als Mickey Mouse toen of Nemo vandaag zou het allemaal niks betekenen. Mediamakers moeten beseffen dat ze in de toekomst zo sterk zullen zijn als de sterkte van de verhalen die ze vertellen.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie