Ik had het genoegen om jarenlang met Jan Van Rompaey te mogen samenwerken. Hij was en blijft één van de boegbeelden van de Vlaamse openbare omroep. We komen geregeld bij mekaar over de vloer en dan kletsen we honderduit. Bij zo’n fijne momenten wil ik er niet teveel bij stilstaan, maar soms kan ik me dan niet van de indruk ontdoen dat er en icoon bij me thuis zit.
In mijn jan-van-rompaey-periode kwam ik ook geregeld in contact met Julien Vrebos. Hij maakte reportages voor de talkshows waar Jan en ik aan werkten. De rode draad in het werk van Julien was : (ver) buiten de lijntjes kleuren.
We hadden mekaar jaren niet meer gezien tot we de laatste jaren de handen in mekaar sloegen om De Acht en Kukeleku te maken. Julien kleurt nog steeds graag buiten de lijntjes, maar ik doe m’n hoed af voor de oprechtheid waarmee hij televisie maakt. Hij kiest z’n onderwerp en maakt er dan een warm, gemeend portret van.
We zaten deze week samen op restaurant in Le Grain de Sel en het werd een ongelooflijk gezellige avond op dat binnenterras.
Jan en Julien zijn van een uitstervend ras. Ze maken televisie op een ambachtelijke manier van een onbeschrijflijke schoonheid. Ik heb ook voor deze generatie ontzettend veel respect.
Geef een reactie