Ik ben een voyeur. Ik kijk graag bij anderen binnen. Wie zijn ze, hoe leven ze, wat eten ze, hoe wonen ze, met wie delen ze, … ? Fotoboeken zijn het goeie excuus om een voyeur te zijn. Onder het mom van kunst, kun je ongebreideld binnenstappen in het leven van anderen. Toen “The Devil’s Playground” van Nan Goldin, op de salontafel belandde, heb ik het gretig bekeken. Goldin maakt me even deel van het leven van een paar mensen uit haar omgeving.
De meeste foto’s hebben een sexuele geladenheid. Ze roepen meer vragen op dan antwoorden. Het zijn echte mensen, maar met halve verhalen. Dat laat ruimte voor veel verbeelding.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie