Ik las afgelopen week in Time het verhaal van het Afghaanse meisje Aisha. Ze was gevlucht van haar man en schoonfamilie die haar misbruikte. De Taliban pikte ze terug op en sneed als straf haar neus en oren af.
De weekendkranten en media over de hele wereld nemen het verhaal klakkeloos over. Met de keuze van het woord klakkeloos ga ik misschien scherp door de bocht, maar ik kom daar zo meteen op terug.
Het artikel raakte me, temeer omdat de foto zo confronterend is. Daarnaast stemde de column van managing editor Richard Stengel me tot nadenken.
Stengel heeft lang nagedacht vooraleer hij de beslissing nam om Aisha op de voorpagina te plaatsen : is haar veiligheid gegarandeerd ? Beseft ze ten volle dat ze het symbool zal worden van de prijs die Afghaanse vrouwen moeten betalen voor de Taliban-ideologie ? Blijkt dat ze op een geheime lokatie zit, met gewapende beveiliging. Bovendien zal ze naar de VS worden overgebracht voor plastische chirurgie.
Dichter bij huis was Stengel bezorgd over de impact die het beeld zou kunnen hebben op kinderen. Psychologen werden geraadpleegd en het advies was niet eensluidend. Stengel besliste om er toch mee door te gaan vanuit de visie dat bad things happen to people, and it is part of our job to confront and explain them. Hij verontschuldigt zich voor diegenen die het beeld té sterk vinden en opent een forum naar aanleiding daarvan.
Als netmanager van Eén heb ik ook een verantwoordelijkheid. De zender bereikt een breed publiek en is openbare omroep. Dat neem ik mee in elke beslissing die ik neem met betrekking tot de zender.
Juist daarom : wat me momenteel heel erg bezighoudt is de relatie tussen het nieuws en de emotionele impact die het heeft op mensen. Nieuwsuitzendeningen brengen de feiten. De facts & figures pur sang. Correct, gecontroleerd, nogmaals gecontroleerd en gekaderd. Dat laatste noemen we duiding. Maar meer dan dat nog ben ik er stellig van overtuigd dat nieuwsbrengers ervan moeten overtuigd zijn dat die facts & figures een impact hebben op mensen. Als Kim De Gelder er op los schiet in een kinderdagverblijf dan heeft dat impact op élke vader en moeder. Daarom moeten journalisten hun toehoorders ook een emotioneel kaderen bieden. Beseffen dat mensen dat nieuws niet zomaar van zich kunnen afschudden. Dat ze geraakt zijn, in het breedste spectrum tussen vreugde en angst.
Over hoe dat moet heb ik geen pasklaar antwoord. Maar het begint bij een besef en een debat daarover.
En dan terug naar dat klakkeloos. Stengel heeft een overweging gemaakt en heeft zijn keuze daarop gebaseerd. Zijn beslissing kan terecht zijn of niet. Maar hebben alle andere media dat ook gedaan ? Laat staan de commerciële dienst van Time die de foto zonder meer doorverkoopt ?
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie