JEAN PHILIP DE TENDER

Lezen, het werkwoord dekt niet langer de volle lading. Wie leest nog ? Of beter, wat bedoelen we eigenlijk met “lezen” ?

Soms vraag ik me af, zo’n kerel als Pieter leest die wel eens ? En als hij leest, is dat dan een boek ? We praten daar wel eens over, en het stemt ons allebei tot nadenken. Vandaag besef ik, meer dan ooit, dat het werkwoord ‘lezen’ spraakverwarring oproept. Probeer het en defineer voor jezelf even wat lezen is.

Je kan de de tijd of de evolutie niet tegenhouden. Kijk maar hoe het de krant vergaan is. Van volle tekstpagina’s naar een combinatie van gedrukte woorden & beelden. De Standaard offert vandaag al twee volle pagina’s tekst op voor één beeld. Mooi vind ik dat.

Met de komst van de iPad en andere tablets krijgt dat lezen beslist nog een andere invulling. Ik ben er van overtuigd dat mensen het pure woord-voor-woord-lezen zullen afleren. Op zich is dat niet erg, want wat ik probeer diets te maken in woord & beeld is dat de toekomst aan de rechterbreiners is. Maar hoezeer ik ook een fan ben van het rechterbrein, dat linkerbrein moeten we blijven trainen. Een kanjer van 300 bladzijden doorworstelen, moet kunnen. Moet je desnoods leren. Gelukkig werken auteurs als Dan Brown dat in de hand ?

De beleving is nieuw, dus moeten we op zoek naar een nieuwe woordenschat. Elidesc geeft alvast een aanzet. Action reading is ook een nieuwe trend én een nieuw woord.