Ik heb vanavond Luikse salade geleden. Met dank aan de chef. Salade van de werkmens. Ik ken geen enkel restaurant die het op de kaart heeft staan maar het is erg lekker. De ingrediënten zijn aardappel, prinsessenboontjes, sjalotjes, spek en lauwe vinaigrette.
Het recept komt uit het boek De Oude Belgen in de keuken van Marc Declercq. Marc is niet zo’n bekende naam, maar wel een expert. Een culinaire journalist of een foodwriter. Ik leerde hem kennen op een rondleiding langs de Limburgse wijngaarden. De toenmalige gouverneur Steve had me naar aanleiding van Katarakt uitgenodigd voor een streekbezoek. Alle Limburgse wijnen geproefd en geëindigd met een diner in de schitterende ambtswoning. Marc was daar ook en sindsdien volg ik zijn doen en laten.
Het punt is, er worden veel kookboeken geschreven. Of beter : gepleegd. Want niet elke kok schrijft zijn of haar boek. De BV-kookboeken staan met stip in de top 10 van de verkochte boeken. Maar wat kopen we ? De BV ? De beleving ? De kennis ?
De boeken van Marc Declercq zijn stuk voor stuk top. De kans is groot dat er een boek van hem in je kast staat (De Primeurs bijvoorbeeld) zonder dat je het weet.
Zijn laatste boek is ook echt weer een aanrader. In De Oude Belgen in de keuken gaat hij op zoek naar de oorsprong van onze smakelijkste gerechten. Asperges op zijn Vlaams, bloedworsten met appelen, filet americain, konijn met pruimen, …
En wat me opvalt, het zijn stuk op stuk gerechten met een verhaal.
Vergeet die BV-koks, kijk uit naar de culinaire journalisten.
Geef een reactie