Vandaag is een 1 november zoals een 1 november moet zijn : een maandag, mistig, stil, … Het blad valt en dat zegt genoeg. Zou God het dan op een akkoordje gooien met de rest dat 1 november zo hoort te zijn ?
De doden herdenken dat is waar 1 november om draait. En toegegeven, we doen dat veel te weinig. Die doden herdenken.
Ik was deze week bij de Zwitserse openbare omroep SRG SSR Idée Suisse. (Over die Idée Suisse heb ik het in een volgende blog nog wel een keer.) Ik had er een lezing en zat ook als expert in de werkgroep “Tabou vs political correctness”. Orane Burri was er ook te gast.
Sinds ze een tiener was, is Burri geïnteresseerd in film. Ze draait zelf en deelt haar passie met een vriend Thomas. Maar Thomas zit slecht in zijn vel. Hij piekert vaak. Over het leven, over eenzaamheid, over liefde, over Orane, … Die conversaties met zichzelf neemt hij op video op. Stapels video. Omdat het ongeluk groter is dan het geluk denkt hij aan zelfmoord. Hoe langer hoe meer. En dan vertrouwt hij aan zijn video toe dat hij een datum heeft. 1 oktober zal het worden, de dag voor zijn moeder terugkomt van een lange reis … 1 oktober is het ook geworden.
Hij stuurde vele afscheidsbrieven en vertrouwt zijn video’s aan Orane toe. Met de vraag om er een documentaire mee te maken. Ze twijfelt, laat het zeven jaar rusten, maar maakt in 2009 dan toch Tabou.
De film is een beklijvend portret van een jonge kerel die worstelt met het leven.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie