JEAN PHILIP DE TENDER

Ik was vandaag in Bozar. Kijken naar Gilbert & George en hun Jack Freak Pictures.

25 jaar geleden waren ze ook al in wat toen nog het Paleis voor Schone Kunsten heette. En ik was er bij.  20 was ik toen. Een jonge Brusselaar en een jonge homo. Het zal met de beide wel te maken hebben, maar ik vond de tentoonstelling destijds fantastisch.

Rond die tijd was er ook een overzichtstentoonstelling van Robert Mapplethorpe. Ik vergaapte me als jonge homo aan zijn lelies en nog meer aan zijn fistfuckende mannen. Ik las ook de dagboeken van Keith Haring en de biografie van Andy Warhol, verdiepte me in het werk van Basquiat, … En oh ja, ik ging naar travestieshows en bewonderde het lip sync werk van mannen in glitterjurken. Je zou het kunnen samenvatten als This is my life ….

This is my life toen. Twintig jaar later vind ik het werk van het olijke duo Gilbert & George maar niks. De heren hebben absoluut hun plaats in de kunstgeschiedenis verdiend, maar nu mogen ze afronden. Ergens is Bozar het ook met me eens. Toeval wil dat ik achteraf een hoge kunsten-pief tegenkwam en die zei zelf dat je het na twee zalen wel had gezien. (Over de belendende tentoonstelling met het werk van Louis Cranach hebben we met veel meer respect gesproken).

Nu ik er zo op terugblik moet ik toegeven dat ik ze allemaal een plaats hebben gegeven : Gilbert & George, Andy Warhol, Keith Haring, Basquiat, … en ook die heren in pailletten.

Want zo is dat : tijd en plaats hebben een impact op hoe je naar de dingen kijkt. Tijden veranderen, plaatsen veranderen.

Wat die tijd betreft : in Bozar nog even binnengewipt in de shop en voor mijn man iets van Purcell gekocht. Dat zal hij vast leuk vinden. Ik heb daar ter plekke beslist om die female jazz vocalisten op mijn iTunes even op uit te zetten en de klassieke CD-winkel weer te openen. Voor de liefhebbers, op de achtergrond Andreas Scholl, Ombra mai fu, G.F. Haendel.

Wat die plaats betreft : bijzonder gelukkig dat ik vandaag in mijn thuisstad ook  tweemaal Wim Delvoye tegenkwam. De toren die ik in Guggenheim Venetië zag, is in Brussel geland. En zijn betonmolen aan de KVS vind ik écht een aanwinst.

Hier zit een gelukkige cultuurliefhebber aan de laptop op zondagavond. Want tussen alle bedrijvigheden door heb ik ook vandaag nog hardop moeten lachen met een aantal columns van Marc Didden.

Ik wens u een prettige werkweek.