Sofia heeft het pand verlaten. Na meer dan 15 jaar. Ze was 70+ geworden, dus leek het een goed moment om op zoek te gaan naar een nieuwe poetsvrouw. Afscheid nemen was niet makkelijk. Al bij al wordt zo iemand een beetje familie van je. De gesprekken waren nochtans niet altijd eenvoudig. Beaucoup plu plu wilde eigelijk zeggen dat het veel regent.
Nu is er een nieuwe Poolse wervelwind in huis. Ene die wervelt met dienstencheques. Ze doet dat goed. En ze zegt, il pleut beaucoup.
Drie halve dagen komt ze langs. Het huis is groot, dineetjes en feestjes leveren afwas en mijnheer gaat elke morgen graag met een fris hemdje naar kantoor. Toch moeten we soms nog een tandje bijsteken.
Poetsen is niet zo mijn ding. Ik heb het graag proper maar zit teveel met m’n kop in de boeken, dossiers, de iPad en het televisietoestel. Om diezelfde reden ben ik thuis ook de reservekok. Maar ik neem mijn verantwoordelijkheid op en manage de vuilnisbakken (met alle gevolgen van dien), doe de was en strijk als het moet. Dat strijken doe ik zelfs graag.
Tegenwoordig liggen er stapels lakenpakketten dus durf ik op zaterdag- of zondagochtend wel eens achter de plank te staan. Tegelijk kijk ik televisie op een moment dat geen televisiemoment voor me is en juist daardoor leer ik van alles bij. Veel CNN en BBCWorld maar net zo goed TV Brussel, Nederland 1 of ERT. Vanmorgen tijdens het stoomstrijken het werk van Zaha Hadid maar vooral de dame in kwestie nog veel beter leren kennen. Even ideas have to be perfected, zei ze. Dat op een blocknote gekrabbeld en meteen op Twitter gegooid.
Ik moet Guillaume Van der Stighelen gelijk geven. In zijn kleinood over creativiteit zegt hij dat je elke dag een stap moet zetten in de wereld die niet de jouwe is. Strijken is niet mijn passie, maar het verzoent het bovenste plaatje naadloos met dat hieronder.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie