JEAN PHILIP DE TENDER

Binnenkort breekt het moment aan waarop iedereen zijn goeie voornemens zal bekendmaken. Ik doe dat niet. Maar ik wil wel terugblikken op het afgelopen jaar. Want terugblikken is vooruitblikken. Er is een verleden zonder toekomst, maar geen toekomst zonder verleden.

Ik weet niet of het ene jaar zwaarder weegt dan het andere jaar. Sommige jaren zullen beslist scharnierjaren zijn in een persoonlijk leven. Wanneer je iemand verliest. Of wanneer je zo’n grote stap zet. Zo is dat ook in de maatschappij. Een 9/11-jaar is zo’n jaar. Maar na verloop van tijd vlakt het soortelijk gewicht zich ongetwijfeld uit. De tijd relativeert zichzelf.

Ik ben een gelukkig mens. Altijd geweest. En ik blik tevreden terug op 2010.

Het moet ergens in 2009 geweest zijn dat ik me het voornemen heb gemaakt om niet alles op te hangen aan mijn job. Ik werk graag voor VRT, gooi me keer op keer, maar ik heb net zo goed geleerd dat er een leven is na het drukke VRT-leven. Ik denk dat mijn boek “Alles is een verhaal” en het verhaal dat daar aan vasthangt dat het beste illustreert. Een boek schrijven en uitgeven was een plezier. Naar aanleiding daarvan voordrachten & workshops geven is dat des te meer. Het is als uitbreken uit die VRT-cocon en met een veelvoud aan prikkels terug binnenbreken.

Op VRT zelf was het een dubieus jaar. Afronden op het beste marktaandeel sinds ergens midden de jaren tachtig en dat met een verhaal dat meer dan ooit maatschappelijk relevant is. We hebben het gedaan met minder middelen, maar het resultaat was niet minder. Meer dan ooit besef ik wat de impact is van televisie. Des te meer ben ik er van overtuigd dat televisie maar vooral de mensen van en op televisie een betere wereld kunnen maken. Naïef zullen sommigen denken, maar ik meen het. En wil de maatschappij daar nu net behoefte aan hebben.

Afgelopen jaar heeft me ook geconfronteerd met ouder worden. Niet bij mezelf, maar bij mensen die me nauw aan het hart liggen. Aan de ene kant heeft leeftijd geen impact op een mens. Nooit. En aan de andere kant telt bij iedereen de klok. Dat zal volgend jaar, vrees ik, niet anders zijn.

VT4 heet je welkom thuis in 2010. Maar er kan maar één thuis zijn. Gelukkig zijn die mensen die écht thuis kunnen komen. Wil ik toch wel één van die mensen zijn.

Mijn beste wensen voor 2011 !