De volledige jaargangen Film & Televisie 1956 – 2000 waren bij ons in de kelder beland. En ze lagen daar stof te vergaren. Verkopen op Ebay leek ons geen goed idee. Facebook bood een betere oplossing. De posts en status-updates van Patrick Duynslaegher gaan bijna uitsluitend over film. Bij hem hebben ze nu onderdak gevonden en Patrick zal ze beslist ontstoffen.
De eerste vier jaargangen hadden we echter dubbel en waren ingebonden in twee boekdelen. Ik heb ze nu één voor één doorbladerd of gelezen. Het geeft een televisienetmanager zowaar heel veel stof tot nadenken.
Het allereerste nummer dateert van januari 1956. De Vlaamse televisie bestond toen een dikke twee jaar. Huib Dejonghe, die ik zelf nog heb gekend als mediajournalist van o.a. De Standaard, was een medewerker van het eerste uur. De laatste keer dat ik hem meemaakte op een persontbijt legde hij deze netmanager het vuur aan de schenen. Goedbedoeld als een notoire verdediger van de openbare omroep.
Er was nog geen commerciële omroep in 1956. De focus lag heel erg op WAT televisie precies moest brengen en HOE dat moest gebeuren. Film & Televisie was van katholieke inslag en dat bleek ook heel erg aan de artikels. ’t Zou onvoorstelbaar zijn vandaag maar de maatschappij was toen nog heel erg kerkelijk gedreven.
Het televisie-aanbod op zondag 1 januari 1956 zag er als volgt uit : 15 uur – Reisroutes en 19.50 uur – Teleraadsel
Ik heb een kleine bloemlezing geselecteerd.
April 1957, over televisie-taal
Het is niet onze bedoeling in dit kort stukje een beslissend antwoord te brengen op de vraag of wij ooit zullen komen tot een eigen TV-taal en dus ook TV-kunst. Persoonlijk, en dit voortgaande op wat tot nu toe de TV uit binnen- en buitenland bracht, behoren wij tot degenen die eerder menen van niet, en die de grootste mogelijkheid van dit nieuwe medium zien in het overbrengen van een werkelijkheid naar een oneindig aantal woonkamers. Dit geldt niet alleen voor rechtstreekse reportages van sportwedstrijden of belangrijke gebeurtenissen, doch ook bvb. het toneel. De TV bezit de mogelijkheid het toneelstuk in de huiskamer te brengen, derwijze dat men het beter kan volgen dan de overgrote meerderheid van de aanwezigen in het theater. Het komt ons voor dat men redelijker alle mogelijkheden van de TV zou aanwenden om het toneelstuk – met zijn conventies van indeling in bedrijven en gebondenheid aan decors – zo onberispelijk als maar kan in de woonkamers te brengen, in plaats van met filmstrookjes en andere trukjes tevergeefs te pogen de illusie van continuïteit en vrije verplaatsing in de ruimte, op te roepen.
Februari 1958, over de voorloper van De Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren.
Op zaterdag 4 april e.k. wordt te Antwerpen voor de tweede maal een TV-bal georganiseerd. Het belooft – net als in 1957 – weer een daverende historie te worden. Al wat naam en faam heeft in de televisie-wereld zal er op uitgenodigd worden, zodat de Stadsfeestzaal te Antwerpen misschien weer te klein zal zijn. Er zal ondermeer beroep gedaan worden op het beroemde orkest van Kurt Edelhagen. Vanzelfsprekend gaat een gedeelte van dit programma op antenne, zodat de kijkers er ook wat aan hebben.
November 1959, over de verloedering van de Vlaamse jeugd.
Bekijk deze foto en lees de commentaar.
Nozems worden ze genoemd, teddy-boys … of hoe-ze-ook-heten. Geen Amerikaanse jeugd, geen tricheurs, maar jonge mensen van bij ons. Geen filmknipsel, geen mise-en-scene. Maar een nuchter tafereeltje uit onze kuststreeks tijdens de “verlof”-periode. Iedereen spreek tegenwoordig over deze eigen-aardige. Haar gedragingen worden bekeken met ernst in het kwadraat.
(…)
In feite is deze jeugd een produkt van onze sensatie-zoekende maatschappij. Ze wordt in haar houding aangemoedigd door een gebrek aan écht familieleven, door films die haar mentaliteit en reacties uitbuiten en verheerlijken, door wilde mode-ritmiek die niets meer gemeen heeft met jazz, en … door het onverantwoordelijke optreden van veel opvoeders.
(…)
Daarom bestaat o.a. dit blad. Het is prententieloos van uitzicht en het publiceert geen nieuwsjes over Brigitte Bardot.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie