Ik had vandaag een afspraak met Lieve Blancquaert en haar uitgever. Om plannen te maken. Lieve en Maarten hadden beiden meer dan twee uren in de file gestaan. Dat was stressen. Of misschien, ontstressen toen ze mijn bureau binnenkwamen. Bovendien was Lieve snipverkouden. Ook dat was een vorm van ontstressen na het samenstellen van een boek en het opzetten van een tentoonstelling. Ze was er al een tijdje mee bezig.
Ze deed me haar laatste boek cadeau. Ik heb het net helemaal gelezen en zat meteen in een trip van verhalen die me meesleepten in vreugde en verdriet.
Dan ben ik, eerlijk gezegd, een beetje fier. Niet dat ik enige verdienste heb aan zo’n straffe verhaler, maar fier dat we bij Eén programma’s met haar kunnen maken.
Televisie is een overweldigend medium. Honderdduizenden mensen hebben haar laatste televisiereeks “Made in Belgium” gezien. Als boekenmaker kan je daar in Vlaanderen alleen maar van dromen. Maar het mooie is dat televisie en print mekaar in verhalen zo goed kunnen vinden.
En weet je, als netmanager van Eén, ben ik dan ook erg trots dat Lieve niet de enige is. Martin Heylen, Annemie Struyf, Evy Gruyaert, Katja Retsin,Chris Dusauchoit, Jeroen Meus, Lieven Scheire, Julien Vrebos, …ze maken televisie en schrijven vanuit hun buik. We moeten ophouden om te denken in 360°-mediabenaderingen. We moeten verhalen vertellen. The medium is not the message. The medium will never be the message.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie