Ik ben geen muziekkenner, maar ik kan me wel helemaal overgeven aan muziek. Rechterbrein-stuff, niet ? Terwijl ik dit schrijf blaast Jamie Woon met Night Air door m’n koptelefoon. Zwoel ! Sommige muziek leent zich gewoon tot een volle overgave. Slippery people van de Talking Heads is nog zo’n nummer. Het was het soort song dat me in m’n studententijd naar de dansvloer slingerde. New wave was toen de trend. Ik voeg het nummer hier toe, met een knipoog naar Guido, een klasgenoot van me, die er lang niet meer is, maar met dit nummer weer helemaal dichtbij. Want het nummer blijft sterk, ook vandaag.
Via de blog van Paul Smith kwam ik terecht bij de leadsinger van de band, David Byrne. David, net als Paul, houdt van fietsen. En Byrne schreef daar het boek “Bicycle Diaries” over. Reinhilde bij Canvas vond het een goed boek, dus vond ik het de moeite waard om te lezen.
David Byrne tourt nog heel vaak. Of hij is vaak op reis omwille van allerlei (kunst)projecten. Hij woont in New York maar telkens hij naar het buitenland of een andere stad vertrekt neemt hij zijn plooifiets mee. Hij komt dan met een koffer het hotel binnen en rijdt weer buiten op de fiets. Het is voor Byrne een goeie manier om de stad op een alternatieve manier te leren kennen. Of het nu om Londen, Berlijn, Manilla, San Francisco of Sydney gaat, hij gooit zich in het verkeer.
Ik reis graag. Ook voor het werk en dan probeer ik altijd iets van de stad of streek mee te pikken. Ik denk niet dat ik een fiets zou meenemen, maar ik ga Brussel alvast per fiets ontdekken.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie