Ik ben met vakantie. Geen zomervakantie. Italy in spring omdat één van onze vrienden hier verjaart. Ik heb het kantoor in volle drukte verlaten en zal in volle drukte terugkeren. Maar soms is even afstand nemen goed omdat het alles in het juiste perspectief plaatst.
Reizen is niet meer als voorheen, bedacht ik gisteren. Destijds creëerde afstand vervreemding. Met elke kilometer dat je verder van huis ging, liet je hebben en houden achter. Je leerde andere volkeren, culturen en landen kennen en je stuurde een kaartje. Daarvoor moest je zelfs op zoek naar een postzegel. Van die postzegels had je er altijd te weinig of te veel. En thuis kon je die weer niet meer gebruiken.
Mensen sturen vandaag geen kaartjes meer.
Dat komt omdat mensen hun hebben en houden niet meer achterlaten. Alles zit in the cloud, zoals dat heet. Extern databeheer betekent vooral dat al je gegevens extern op een veilige manier worden opgeslagen en overal makkelijk toegankelijk zijn. Het volstaat dat je internet in de buurt hebt en je steekt het in de wolken of haalt het er terug uit.
Daarmee zijn bijna alle beperkingen weg :
Er is geen materiële beperking meer.Als ik ’s ochtends wakker word in mijn hotelkamer dan zet ik Radio 1 op. Dan hoor ik Luk Wyns reclame maken voor Gamma, weet ik hoeveel kilometer file er staat en ben ik mee met de laatste feiten over pakweg de heidebrand. En m’n krant die lees ik op mijn computer, m’n telefoon of de iPad. (Lokale) content en drager zijn niet langer één. Daar waar er tot voor kort een 1 op 1 link was tussen de krant en het papier waarop het werd gedrukt is dat nu niet meer het geval. Muziek kwam los van het vinyl. Film komt los van het schijfje …
Er is ook geen geografische beperking meer. Grenzen bestaan niet meer. Die krant kan ik overal ter wereld lezen, als er maar internet in de buurt is. Vrienden merken vaak niet eens dat je ergens anders bent want al je sociale netwerken blijven up to date. Gek dat men niet zo lang geleden sprak van de virtuele wereld. De virtuele wereld bestaat niet meer. Die maakt integraal deel uit van de echte wereld.
Er is één beperking waar we voorlopig nog geen vat op hebben. Tijd. Het materiële en het geografische kunnen we uitschakelen. Op de klok hebben we geen impact. Tuurlijk, we kunnen time-shiften. Met vertraging kijken naar een journaal maar vooralsnog staan we op en gaan we slapen in echte tijdzones.
Hoe lang zal het nog duren vooraleer we die beperking kunnen uitschakelen ? Dat zou een fijne babbel met Stephen Hawking opleveren.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie