Sinds jaar en dag ga ik naar dezelfde kapper. Toen ik in Brussel kwam wonen heb ik er een stuk of wat uitgetest en uiteindelijk ben ik bij De Kwaf blijven hangen. Veel VRT-volk denkt blijkbaar net hetzelfde. Ik kan me niet herinneren dat de zaak 15 jaar geleden De Kwaf heette. Dat moet veranderd zijn toen ze verhuisden naar de Vlaamse Steenweg. Vlak tegenover De Monk en zo goed als naast De Noordzee. Het is op dat moment dat Eric het overnam van zijn vader.
Ik ben daar altijd goed bediend. 9 op 10 keer gekapt door Eric. Af en toe eens door monsieur-de-vader.
Met de feestdagen voor ogen had ik een kapbeurt nodig dus stapte ik zonder afspraak binnen. Maar Eric had nog drie vrouwen in wachtlijst staan vooraleer ik aan de beurt was. Op papa kon ik ook niet meer rekenen dus was het een gok om me over te geven aan die nieuweling. Nu ja, zo nieuw is hij ook al niet meer, want hij werkt er intussen al ruim anderhalf jaar. Maar je weet hoe dat loopt, je gaat naar wie je kent.
“Merci de votre confidence”, zei hij toen hij mijn haar een stevige shampoo gaf. Een half uur later ben ik tevreden buiten gestapt.
Het lijkt een onbenullig verhaaltje maar we kunnen er veel uit leren over innovatie. Steevast kiezen we voor wat we kennen. Voor datgene dat we vertrouwen. Het uitgangspunt vertrekt altijd van vertrouwen GEVEN. Wat we kennen, geven we vertrouwen. Maar als we de rollen nu eens omdraaiden ? Delegeren, geloven in mensen, geloven in wat nieuw en onbekend is, en verrast worden. Dan KRIJGEN we vertrouwen.
Want precies dat is innovatie : het gaat om vertrouwen krijgen, niet om vertrouwen geven.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie