JEAN PHILIP DE TENDER

Ik leer veel van anderen. Uiteindelijk, je leert alles van anderen. En één van die mensen waar ik veel van geleerd heb is Jan Van Rompaey. Ik zei het eerder al, op een bijna ambachtelijke manier leerde hij me wat televisie was. Jan heeft me ook ‘gelost’ om uiteindelijk netmanager van Eén te worden. Maar Jan leerde me ook dat je de wereld kon indelen in twee soorten mensen : diegenen die poezenliefhebbers zijn (“de goeie”) en diegene die niks met poezen te maken willen hebben (“de slechte”). Maar we moeten toegeven dat onze Jan dat ook weer leerde van andere mensen, met name zijn vrouw Vif, die eigenlijk dé poezen-autoriteit is. Ik reken Jan & Vif tot mijn goeie vrienden, wegens geen agenda (en dat is een verademing in een job zoals die van mij). Ze zeggen me zonder-blad-voor-de-mond wat ze van de-zender-van-de-tender denken, maar uiteindelijk begint en eindigt elke conversatie over de poezen. Want als wij er niet zijn, dan zorgen Jan, Vif en Kevin voor dat duo genaamd ‘de poezen’.

Maar vandaag zijn ‘de poezen’ er niet meer. Want Igor heeft losgelaten.

Op mijn voordrachten over alles-is-een-verhaal had ik het steevast over mijn poezen en dan vertelde ik een verhaal over deze foto … Succes verzekerd. Op een EBU-voordracht in Luzern zei een Russische collega me, “But Boris & Igor. These are Russian names !”

(foto genomen in mijn bad)

Maar vandaag is het duo gescheiden. Want Igor is vertrokken naar het Eeuwige Poezenveld. Sadly, … maar ergens ben ik blij dat zieke Igor nu kennismaakt met Casper. En met Minoes die ook niet veraf ligt. Zou dat daar nu melk-met-gouden-lepels zijn ?

Alle aandacht gaat nu naar Boris die het nu zonder Igor moet stellen. 1 februari nemen we de beslissing of we voor een nieuw speelmaatje voor Boris zorgen. 1 februari …, al ben ik er zeker van dat de beslissing al genomen is.

Want je kunt de wereld indelen in mensen die houden van poezen en mensen die er niet van houden. Kortom, de goeie en de slechte.