Ik lees graag. Ik lees veel. Ik lees alles. Kort door de bocht : lezen is m’n leven. Enkel poëzie vind ik moeilijk te verteren. Alleen al dat woord, poëzie. Niet dat ik niet van gedichten hou, maar 95 % van die schrijfsels gaan aan mij voorbij. Die overige 5 % daarentegen kunnen me wel eens uit m’n lood slaan. Van “Funeral blues” van W.H. Auden ga ik janken. En “Kinder-lyck” van Joost van den Vondel brengt me dichter bij de hemel.
Kevin is een collega, een buurman, een vriend en de beste vriend van Boris & Jeltsin. En Kevin schrijft gedichten. Hij schreef intussen een tiental gedichten en het leeuwendeel ervan sloeg me met verstomming. Zoals ik al zei, ik kan gedichten moeilijk plaatsen. Maar de gedichten van Kevin zijn glashelder in bewoording en daarmee des te scherper in emoties. Zoals dat gedicht over een frivole dag, die eindigt in een zelfmoord doet me pijnlijk hard denken aan mijn vader die er uit stapte. Of neem nu dit gedicht :
een doosje honingzoete dromen
3 sneetjes van geluk
nog een lijntje medeleven
en m’n dag kan niet meer stuk
een zakje oplosliefde
een broodje wederzijds respect
een compliment om mee te nemen
zolang de voorraad strekt
een paar passie in een blikje
lust en seks à volonté
dat is beter voor de lijn
en voor de portemonnee
een diepgevroren goed gesprek
en een sixpack zonder spijt
nog een half dozijn talent
en wat vriendschap voor altijd
Meer gedichten van Worstcasescenarist vind je hier. Ik hoop dat ze binnenkort gebundeld worden.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie