JEAN PHILIP DE TENDER

Op onze kernstaf strategie waren we een SWOT aan het afwerken van één van de één-najaarsprogramma’s. Onder de “o” van “opportuniteit” schreef ik in die sterke-zwakte analyse :  “talkshow papable“. Talkshow what ?!, was de repliek van de hele tafel.

Ik gebruik het woord wel vaker, papable, maar had totaal geen idee of het wel correct Nederlands was. Noch de Nederlandstalige, noch de Engelstalige Wikipedia herkenden het woord. Maar de Franse editie, bood soelaas. iPhone en iPad-gewijs ging de staf van één aan de slag.

Papable (traduction française de l’italien papabile, pluriel papabili) était à l’origine un terme utilisé par les vaticanistes et maintenant couramment utilisé dans les médias (le plus souvent sous sa forme italienne) pour désigner les cardinaux qui ont le plus de probabilité d’être élus papes lors d’un conclave.

Voila, iemand die papable is, is een kardinaal die kans maakt om paus te worden. Dat brengt me naadloos bij  Georg Gänswein, de privé secretaris van de paus, die momenteel op de Italiaanse cover van Vanity Fair prijkt.

“Padre Georg” is niet zomaar een aartsbisschop. Hij heeft een eigen website, houdt van skiën en (zelf) vliegen en trekt bijna dag en nacht op met de paus. Hij profileert zich als de George Clooney van het Vaticaan en is mede daardoor zéér papable.

Ik heb hem één keer ontmoet. Toen ik op vakantie in Italië een bezoek bracht aan Castel Gandolfo, het buitenverblijf van de paus. Vooraleer de paus op de binnenkoer verscheen was er Gänswein. Gedecideerd, betrokken, … en knap. Achteraf een zondagborrel gedronken. Nog steeds vraag ik me af, of die entourage-van-mij (hieronder) hem net zo Clooney vond.