How many friends do you really need ? As many as fill an address book ? As many as you can count on the fingers of two hands ? If you’ve grown up with the kind of parents I had, then your friends are your family. But friendship isn’t like a blood relationship, it morphs and changes according to the times. Friends are conduits to exploring the moment to the full, they take you places you would never have got to alone … and then the time arrives when friends become baggage, and the painful process starts of gradually shedding them to make room for new acquaintances, new experiences, new challenges and new delights to enjoy.
Janet Street-Porter, Fall Out, Headline, 2006
Janet Street-Porter is een bijzonder madame. Of moet ik zeggen een bijzonder wijf. Iemand waar ik erg naar opkijk. Ik heb ze ei zo na ontmoet toen ik als jong redacteur me aanbood als stringer voor het BBC-programma Network 7. Vandaag is Street-Porter een wijze mevrouw die de bohemian sixties overleefde en anno 2013 nog steeds een influencer is. Excuse me my English, maar het bekt zoveel beter als het Vlaams.
Ze heeft een resem boeken geschreven die het relaas brengen van een deel van haar leven en “Fall out. A memoir of friends made and friends unmade.” is er eentje van.
Geen goed boek, laat ik daar meteen duidelijk over zijn. Veel prietpraat en weinig zeggende details over haar leven. Maar ze begint met zo’n pagina die me aangrijpt. How many friends do you really need ? …. Friends become baggage … And the painfull process starts of gradually shedding them to make room for new a acquaintances …
Ik herken dat. Ik ken tientallen mensen, heb honderden contacten en amper een handvol vrienden. Ik heb hier vaker gezegd dat ik mijn boekenkast uitdun : niet gelezen boeken gaan er uit. Ik geef ze weg. Net als die boeken die me op den duur niet meer raken en ballast worden. Als ik die waardevolle-boekenkast-van-me overschouw zijn er veel boeken die ik kan missen. Zijn er weinig exemplaren waar ik voor ga vechten. Op een paar pareltjes na … En zo gaat het ook met die contacten … en die vrienden.
Ik heb de afgelopen maanden het noodlot zien toeslaan bij een paar van die vrienden. Ik brand kaarsen voor ze. Ze zijn mijn boeken die ik voor niks wil missen of weggeven. Dat zegt ook die andere klassedame, Dione Warwick :
Keep smiling, keep shining
Knowing you can always count on me, for sure
That’s what friends are forFor good times and bad times
I’ll be on your side forever more
That’s what friends are for
Geef een reactie