De titel en de cover van het boek waren niet echt uitnodigend. “De liefde”, bestaat er een grotere passe-partout om de band tussen twee (of meer) mensen te omschrijven ? Klinkt als een goedkoop lied. En moet dat dan per se met een naakt lijf op een glanzende omslag bekrachtigd worden ? Maar goed, vriend Geert had zichzelf en zijn liefde herkend tussen de lijnen van dit verhaal. Ik heb de de titel en de omslag gelaten voor wat ze waard zijn en ben beginnen lezen.
Dit is een verhaal over een tijd en een plaats.
Wat in dit verhaal wordt verteld, is echt gebeurd.
Het is hier gebeurd, in deze stad, in deze buurten, te midden van de mensen die hier hun leven hebben. In de parken van deze stad, op haar terrassen, in haar kroegen, sauna’s, pornobioscopen, ziekenhuizen, kerken en op haar begraafplaatsen. Het is in de straten en de huizen van deze stad gebeurd, te midden van deze mensen.
Wat in dit verhaal wordt verteld, is tegelijkertijd ook op veel andere plaatsen in dezelfde tijd gebeurd, maar daar moeten anderen maar over vertellen.
Wat in dit verhaal wordt verteld, gebeurt ook op dit moment, het gebeurt voortdurend, maar ook dat hoort niet thuis in dit verhaal, ook al strekt het zich uit tot in het heden.
Het is als het ware een plicht om het te vertellen.
Een manier om te eren, te rouwen en te herdenken.
Te strijden opdat men niet vergeet.
Jonas Gardell is een bekende Zweedse auteur en stand up comedian en één van de meest publieke homo’s van het land. Hij is gehuwd met ene televisiepresentator Mark Levengood. Ze hebben twee kinderen.
Gardell is twee jaar ouder dan mezelf en dat treft. Ons coming of age verhaal, net als dat van onze coming out speelde zich af in dezelfde periode. Een ander tijdperk. Ik werd vijftien in 1980 en uitgerekend de jaren tachtig stonden in het teken van “de nieuwe pest”, AIDS. En van het raketten afweerschild van president Reagan. Oorlog en vrede. Liefde en dood. In de jaren tachtig zat de homoscène ondergronds en kwam ze langzaam naar buiten. Niet zonder schokken. Ik onthoud uit die tijd heel erg dat liefde één-op-één geassocieerd werd met de dood. Hét beeld dat die jaren voor me vat, komt van een Italiaanse truitjesfabrikant.
Maar het is zeker niet allemaal kommer en kwel in dit boek. Integendeel, het is een verhaal over … de liefde. Benjamien, een getuige van Jehovah en Rasmus, een plattelander die vlucht naar de stad leren mekaar kennen in Stockholm.
Wat in dit verhaal wordt verteld, is tegelijkertijd ook op veel andere plaatsen in dezelfde tijd gebeurd, maar daar moeten anderen maar over vertellen.
In 2014 komt het vervolg op dit boek, “De ziekte” en “De Dood”. Ben benieuwd.
“De liefde”, Jonas Gardell, vertaald naar het Nederlands door De Geus, 2013.
Geef een reactie