Een paar maanden geleden hadden we diner met Friedl’ Lesage. Dat is altijd gezellig. Het gesprek ging over Brussel, VRT, Radio 1, wijn, boeken, huisjes in de Ardennen … en het soort onderwerpen dat je graag met Friedl’ bespreekt. Maar het ging ook over bakfietsen. Dat ze bij Radio 1 aan het bijeenleggen waren om voor een collega een fiets te kopen … Die collega had het hard te verduren gehad. Zo bleek. Plotseling ziek, iets met een bacterie en een amputatie. Een vreselijk verhaal maar het drong niet helemaal tot me door.
Tot het boek “Mijn leven op stelten” verscheen, van Krista Bracke. Dat anonieme verhaal kreeg plotseling een gezicht.
Ik weet niet meer wanneer ik Krista leerde kennen. We kennen mekaar ook niet zo heel goed, maar onze loopbaan kruiste wel een paar keer. Ik mag dan al een eeuwigheid voor televisie werken, ook radio staat op mijn cv. Veel Radio 2 en een beetje Radio 1. Het moet dateren van mijn freelance-periode voor Radio 1 , dat we mekaar en passant leerden kennen. Later kwamen we mekaar ook tegen bij Vlaanderen Vakantieland. Wat Friedl’ me een paar maanden gelden vertelde kreeg plots een heel andere dimensie.
Ik heb het boek meteen verslonden. Omdat ik Krista een beetje ken, maar ook omwille van het positivisme. Ik heb ontzettend veel respect voor de moed die ze opbrengt (gelukkig maar) en dan merk je dat die moed alleen maar versterkt wordt wanneer je als koppel, man-vrouw in dit geval, een goeie tandem vormt.
“Mijn leven op stelten”, Krista Bracke, Van Halewijck, 2014.
Krista in Reyerslaat op Canvas.
Krista in Wintergasten op Radio 1.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie