JEAN PHILIP DE TENDER

De spons erover en ik herbegin alles.

– Staf Knop

Het was Julien Vrebos die me voor het eerst melding maakte van Staf Knop. “Een statige oude heer uit Knokke, slim en met een verleden om U tegen te zeggen”. De naam kwam me bekend voor, maar ik kon hem niet plaatsen. Maar als ik thuis grasduin in mijn televisie-bibliotheek kom ik hem geregeld tegen.

Staf Knop werd in 1921 in Brussel geboren. Zijn eerste baantje bracht hem meteen in contact met de hoogste kringen : hij werd telefonist in het koninklijk paleis van Laken. In 1949 werd hij journalist bij Het Laatste Nieuws. Hij schreef vooral over film en theater.

Zijn rol beperkte zich echter niet alleen tot die van kritische toeschouwer. In 1953 was hij met Jan Walravens en Bert Parloor oprichter van het Kamertoneel. Hij manifesteerde zich ook als schrijver van populaire toneelstukken. In 1972 werd hij artistiek directeur van het Casino van Knokke.

Als journalist en als artistiek directeur van het Casino van Knokke had Staf Knop jarenlang de gelegenheid om Vlaamse en internationale vedetten te ontmoeten en persoonlijk te leren kennen.

– uit “50 jaar Televisie. Sterrenboulevard”, Staf Knop en Jaak Vandyck

Ik weet niet meer hoe, maar op de één of andere manier raakten Staf en ik in contact. Niet zozeer over de showbusiness, de sector waar we samen actief in zijn, maar over de oorlog. Knop werd immers in 1943 door de Duitsers opgepakt en naar een kamp voor verplichte arbeidsdienst in Berlijn gevoerd. Die ervaring noteerde hij in Wilhelmstrasse 119 Berlijn

Staf Knop schreef vele boeken. Het laatste dat hij in eigen beheer uitgaf – net als mezelf ontgoocheld in hoe tal van uitgevers promo en marketing aanpakken – stuurde hij me op. In “De stem van het geheugen” vertelt hij het relaas van zijn leven. Twee thema’s domineren keer op keer : de oorlog en entertainment.

Ik zou het uitgebreid over die twee thema’s kunnen hebben, maar dan ga ik aan de essentie voorbij. Soms wordt het leven afgeschreven op 60, 70 of 80. Maar Staf is 90+ en dit zijn wijze woorden :

(…) Ik had dan wel de leeftijd die ik had, maar vanbinnen was ik een dertiger. Ik zag de hemel nog altijd blauw en de bomen groen. En ik had het moeilijk met het feit dat anderen me in het grauw-grijs bekeken. Ik wilde hen nog altijd tonen dat men nooit afgeschreven is.

“Beste Staf, bedankt voor zoveel mooie verhalen en voor zoveel inzicht. Van harte, Jean Philip”.

Staf Knop publiceert wekelijks een column op opiniecolumn.be Via die website kan je ook zijn nieuwste boek “De stem van het geheugen” kopen.