Door de straat beneden glijden dure auto’s die worden beschenen door ouderwetse straatlantaarns. Als je niet beter wist, zouden dit ook de jaren zestig kunnen zijn. Dat is het aardige van Brussel, de tijdloosheid, men loopt hier niet op de zaken vooruit, eerder achteruit, zou ik zeggen. Vergane glorie die nog smeult.
Een stad met wat allure gunt zichzelf een stadsdichter. Stijn Vranken bezet die plaats nu in Antwerpen. Maar waarom gunnen we onszelf ook geen stadsschrijvers ? Het één-programma Iedereen Beroemd mag dan wel die rol spelen op televisie, er zou meer moeten gebeuren met het gedrukte woord. Een mooi initiatief zijn de Brusselse kortverhalen in Brussel Deze Week.
Als Brusselaar prijs ik me gelukkig dat Marc Didden er is. Hij laat weinig gelegenheden liggen om onze hoofdstad een plaats te geven in zijn proza. Zijn “Een gehucht in een moeras” prijkt bovenaan mijn stads-lijstje, mede omdat zijn ogen ook die van mij zijn.
Maar er zijn ook andere ogen, stel ik vast. De Nederlandse Basje Bender werkt in Brussel in de omgeving van de Europese Commissie en schreef de roman “Brussel”. Andere ogen !
Ik hou meestal niet zo van het einde van boeken. Ik hou van het begin, van het midden, van het bestaan in een verhaal. Maar het einde is altijd droevig, ook al is het een goed einde, omdat het afgelopen is. De schrijver heeft niets meer te vertellen, je moet afscheid nemen van personages die bekenden van je zijn geworden en die nu niets meer zullen zeggen. Nooit meer.
Het Brussel van Basje Bender is anders dan dat van mij. Ik mag dan wel als expat in Genève werken in een internationale omgeving, het Brusselse internationale leven is anders. Er wordt meer geflirt. Of zou dat aan mijn leeftijd liggen ? Dat maakt Bender ook anders dan Didden. Ze bekijkt Brussel als een jonge vrouw. Marc en ik zitten al in de fase waarin we Brusselse anekdotes ophalen.
Terwijl ik langs de tombes dwaal, grijs gedecoreerde grafhuisjes onder de eveneens grijze lucht, bedenk ik dat er inderdaad wel heel veel verschillende nuances grijs bestaan. In ieder geval in Brussel. De luchten zijn grijs, de straten zijn grijs, de auto’s zijn grijs en gebouwen van de Instellingen zijn grijs. Alles grijs, maar allemaal anders grijs.
“Brussel”, Basje Bender, Meulenhoff Boekerij, Amsterdam, 2015.
De auteur stelt haar boek voor op zondag 20 september om 11 uur bij Passa Porta Bookshop. U wordt uitgenodigd op koffie, cava en koffiekoeken.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie