Mijn interieur smaak en stijl zijn door de jaren heen geëvolueerd. De gordijnen van mijn eerste appartement waren roze gebloemd. Martha Stewart zou beslist fier op me geweest zijn. Mag ik van geluk spreken dat de man die ik bijna 20 jaren geleden leerde kennen daar geen conclusies uit trok !
In die twee decennia is mijn smaak geëvolueerd en ook die van hem en dat maakt dat we geregeld spullen wegdoen maar zeer selectief nieuwe stukken binnenbrengen. Vreemd ook hoe onze smaken door de jaren heen op mekaar afgestemd raakten. We hebben tegenwoordig weinig woorden nodig om te weten wat we willen kopen.
Even vreemd hoe onze smaak zich oriënteerde naar een handvol designers. La Grande Table van Xavier Lust, de lampen van Ross Lovegrove en recentelijk veel van Tom Dixon.
Ergens onderweg tijdens de vele reizen, in een niet nader genoemde stad of boekhandel botste ik op “Tom Dixon, Dixonary” een inspirerende turf van meer dan één kilo. Het boek is een overzichtswerk van de meer dan 20 jaar design maar geeft voor elk van de stukken een indruk van wat Dixon inspireerde tot dit ontwerp. Wanneer Dixon het heeft over de ambacht van het houtsnijden verhaalt hij hoe hem dat inspireerde om in 2010 de Offcut Bench te maken.
In diezelfde niet nader genoemde stad, drie winkels verder heb ik me een Tom Dixon-bladlezer gekocht. Toen ik de douane passeerde in diezelfde stad had de kerel een lach op zijn gezicht. Een kenner, dacht ik.
“Dixonary”, Tom Dixon, Violette Editions, London, 2013.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie