Het moet twintig jaar geleden zijn. Soldaat-milicien De Tender verdedigde het vaderland tegen mogelijke invasies van de vijand. Gelukkig had ik na een maand oorlogje spelen in de bossen rond Turnhout een postje op het hoofdkwartier in Evere. Ik werd televisiereporter bij SID Televox.
In die hoedanigheid was ik vaak op de baan. Het hele land en Duitsland (“onze tiende provincie”) rondkrossen om allerlei militaire défilés maar net zo goed Vlaamse kermissen te verslaan. Soms werden daarbij de grootste middelen ingezet. Of we een helicopter konden hebben om het surfen vanuit de lucht te filmen ?
Vandaag moet ik terugdenken aan die keer dat ik verslag uitbracht over een bus oudstrijders die naar een viering gingen. Vijftig kranige, keurig uitgedoste heren als een bende opgewonden kinderen op weg naar een feestje. Vreemd, als je bedenkt dat die hele bus senioren nu moeten overleden zijn.
Onderweg werd ik bij één van die heren geroepen. Wat hij zei, blijft in mijn geheugen geprent.
Flamands, Wallons. Ce ne sont que des prénoms. Belges est nôtre nom de famile.
Neen, geen defilé voor mij vandaag. Ik ga klussen.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie