Sarah is een vriendin. Al lang. Eigenlijk kende ik Stefan, haar man, al veel langer omdat we ooit samen werkten. Ik herinner me de eerste ontmoeting met haar nog levendig. Meer dan tien jaar geleden. Of was het vijfttien ? Het was op een zondagmorgen in Tongeren tijdens de antiekmarkt. We hadden afgesproken met de redactie-van-Jan en zouden daarna samen bij Murielle eten. Maar eerst shoppen op de antiekmarkt. Ik schafte me vijftien borden-met-gouden-rand aan voor 300 BEF (een geweldige koop, ik gebruik ze nog steeds) maar Sarah en Stefan waren veel te laat. Het moet een woelige nacht geweest zijn. Maar het was hen gegund. Sarah straalde. Murielle kreeg het op haar heupen. Ze kookt overheerlijk en zag haar voortreffelijk Jamie Oliver-zondagmiddagbrunch verwateren.
Intussen zijn we vele jaren later. Sarah & Stefan zijn getrouwd. Er kwam een huis, een verhuis en twee schattige kinderen. We zien mekaar wat minder. Mijn drukke agenda, verbouwingen, kinderen, … maar de band blijft. En sommige beelden zijn voor eeuwig in mijn geheugen geprint. Zoals die keer toen Nathalie van Nathalie & Kaat van Jes ONDER een zondagse tafel lag …
De paar keren dat ik Sarah het afgelopen jaar zag, was er ook een beetje Guy. Ze was bezig met die documentaire, maar bleef op de vlakte. Guy een beetje dit en Guy een beetje dat maar ook Guy geen groot nieuws.
Ik heb met meer dan gewone aandacht naar haar documentaire gekeken, afgelopen maandag in Puur Persoonlijk op Canvas. “Een mooi portret”, stuurde ik haar na afloop per sms. Gemeend. Ik was niet verrast door de politiek – die wereld had ik inmiddels leren kennen via Lorin, Johan, Bettina, Dirk, … en tal van anderen – geleerd dat het in de politiek nog moeilijker is om te landen ! – maar vond dit een oprecht en integer portret van Verhofstadt. Vandaag las ik ook het boek. En daarin leerde ik niet alleen Guy maar ook Sarah beter kennen.
Overigens, doet me eraan herinneren dat het aan ons is om die bende-van-Jan uit te nodigen.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie