Er lag veel onder de kerstboom. Eén pakje was bedoeld voor zoon 1. Het andere voor zoon 2. Het ene was een fijn boek, het andere een lekker parfum van een net zo duur merk. Pakjes open en spuit-spritzzz-spuit de geur van Hermes ging in het huis. Zoon 1 tevreden met de nieuwe geur; zoon 2 licht ontgoocheld want het boek dat hij zopas had gekregen stond al te prijken in zijn boekenkast.
Maar toch moet er zoiets als broederliefde bestaan, want het zaakje was snel beklonken tussen zoon 1 en 2. Er was een ruil. De pakjes werden gewisseld.
Hier verschijnt het lief van zoon 1 op het toneel. Die wilde best ruiken aan het nieuwe parfum van z’n lief, maar hij moest zich tevreden stellen met het boek dat in het mandje van zijn huisgenoot belandde.
Dat boek is inmiddels uit.
Het boek kreeg een **** in mijn Shelfari-account. Het gemiddelde ligt daar op ***. Ik quoteer zelden lager omdat ik de minder dan ***-boeken gewoon niet uitlees. *** is dus de regelmaat. **** is een uitstekend resultaat.
“Een architect bedenkt, tekent, rekent, adviseert, coördineert en realiseert. Maar al deze vaardigheden worden zinloos als ze niet voorafgegaan worden door de vaardigheid van het luisteren. Bijna alle architectuur wordt immers gerealiseerd in opdracht van de bouwheer : de architect zal rekening houden met zijn of haar specifieke wensen of eisen.”, schrijven de auteur en fotograaf Diane Hendrikx en Muriel Verbist in hun voorwoord.
Dat klopt. Een tandarts met gele tanden geloof je niet als je een wit-kuur overweegt. Evenmin geloof je de gezondheidsrepliek van een arts die een kilootje teveel meesleurt.
Ik heb wat architecten in de kennissenkring en vraag me soms af of ik er zelf één zou kunnen zijn. Het is een uniek beroep. Weinig jobs waar linker- en rechterbrein zo goed met mekaar moeten kunnen samenwerken. Weinig jobs waar zoveel rationaliteit en emotionaliteit hand in hand gaan. Dat huis dat je als klant bestelt moet stevig op z’n grondvesten staan. Geen discussie over de betonmassa. En tegelijk gaan die meest rationele berekeningen gepaard met een buik vol creativiteit, goesting en inspiratie.
Daarom, ik zou wel eens in het brein van een architect willen kruipen.
JEAN PHILIP DE TENDER 
Geef een reactie