JEAN PHILIP DE TENDER

Er is de afgelopen weken veel geschreven over Caroline Pauwels. Het toont wat een dame Caroline was, en hoe ze me iedereen een band had.

Caroline was een kennis voor me. Heb ze gekend als lid van de Raad van Bestuur van de VRT en we kwamen mekaar af en toe tegen in haar geliefde Brussel. Sinds ik naar Genève verhuisde kwam ik ze eerder tegen in de wandelgangen van Facebook of bij de Raad van Toezicht van de Erasmus Hogeschool.

Sinds haar heengaan, heb ik me wat dieper gestort op haar boeken. “Ode aan de Verwondering” had ik eerder al gelezen en heb ik zowel in zakformaat als in de editie geïllustreerd met tekeningen en gedichten van Gerda Dendooven en Bart Moeyaert. Ik heb net “Ronduit. Overpeinzingen van een Possibilist” gelezen. Hoewel samengesteld door Frank Van Laeken en Peter Van Rompaey, leek het alsof ik haar stem hoorde doorheen het boek. Puik werk van iedereen die bij dit schrijven betrokken was.

En ik heb veel aantekeningen in het boek gemaakt.

Over hoe zowel werk als privé bij me centraal staan:

“Professioneel en privé lopen bij me vaak door elkaar. Ik vind een-op-een gesprekken heel verrijkend maar kan ook genieten van een intens gesprek met vele mensen samen.”

Over waarom ik me inzet voor oplossingsgerichte journalistiek bij het Constructive Institute in Denemarken:

“Twijfel is ook in de journalistiek een noodzakelijk vertrekpunt, alleen wordt dat jammer genoeg vaak vertaald door een ‘ja’- en een ‘neen’ mening aan het woord laten. Woord-wederwoord. Dat is niet voldoende. Ik voel een grote nood aan oplossingsgerichte berichtgeving. Slecht nieuws verkoopt, dat begrijp ik nog, maar ik wil ook weten wat er goed gaat, wat er werkt, welke voorbeelden navolging verdienen. Daarvoor hoef je niet je kritische zin op te offeren. Migranten die zich goed hebben geïntegreerd en die een fijne job hebben: waarom lees je daar zo zelden over? Die verhalen lijken zeldzaam, maar zijn het niet.”

Over in het leven staan:

“Volgens de Nederlandse filosoof Joep Dohmen gaat ‘levenskunst’ over de vraag hoe je moet leven, waarbij het accent afwisselend kan liggen op ‘HOE moet je leven’ (het proces van zelfsturing), ‘hoe MOET je leven’ (de aard van het goede leven) en ‘hoe moet JIJ leven’ (je verhouding tot de anderen).”